Βαρύτατα εκτεθειμένος ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος , μετά τις νέες, κωμικοτραγικές εξελίξεις στην Ουκρανία.

Διαλύθηκε στις 20 Ιουνίου η σχισματική, κατασκευασμένη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας (UOC). Στις 11 Οκτωβρίου 2018  το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης αποφάσισε  να προχωρήσει προς την κατεύθυνση της χορήγησης αυτοκέφαλου στη λεγόμενη  Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, μια καθαρά παράνομη,σχισματική εκκλησία, προϊόν των πολιτικών της ναζι-φιλελεύθερης κυβέρνησης του Κιέβου. Τότε ενώθηκαν οι δύο ήδη σχισματικές, και μειοψηφικές στην Ουκρανία «εκκλησίες»: η  Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία (Πατριαρχείο Κιέβου) (UOC-KP), με «Πατριάρχη» τον Φιλάρετο και η Ουκρανική Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία, (UAOC), με «Μητροπολίτη» τον Μακάριο.

Στις 15 Δεκεμβρίου 2018, οι ιεράρχες της UAOC αποφάσισαν να διαλύσουν την UAOC και οι ιεράρχες της UOC-KP αποφάσισαν να διαλύσουν το UOC-KP. Αυτό έγινε επειδή την ίδια μέρα ανακηρύχτηκε η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας (UOC), με τις ευλογίες του καθεστώτος του Κιέβου και του Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Κανένα άλλο Πατριαρχείο δεν αναγνώρισε τη σχισματική, παράνομη αυτή εκκλησία.

«Πατριάρχης» της ανακηρύχθηκε ο πρώην Μητροπολίτης Pereyaslav και Bila Tserkva, της (UOC-KP ), Επιφάνειος. Με τον Επιφάνειο υπέγραψε τον Τόμο του «αυτοκέφαλου» ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, στις 5 Ιανουαρίου, στο Φανάρι.

Όμως ο Φιλάρετος ουσιαστικά δεν αναγνώριζε τον Επιφάνειο και εξακολουθούσε να δηλώνει Πατριάρχης. Η «Εκκλησία» του μάλιστα δεν έχει καταθέσει ακόμη τα επίσημα έγγραφα «αυτοδιάλυσης».

Η κρίση κορυφώθηκε στις 20 Ιουνίου, όταν  η τοπική σύνοδος της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας  (Πατριαρχείο Κιέβου) - (UOC-KP)-(Φιλάρετος), αποφάσισε επίσημα να αποχωρήσει από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας-(UOC)- (Επιφάνειος). Καταργήθηκε έτσι η απόφαση που είχε πάρει στις 15 Δεκεμβρίου 2018 και πλέον υπάρχουν ξανά δύο «σχισματικές» εκκλησίες.

Η αποχώρηση είναι μεγάλο πλήγμα για τα σχέδια του Κιέβου, καθώς η UOC-KP-(Φιλάρετος) ήταν η πιο μαζική (συγκριτικά), από τις δύο σχισματικές, μειοψηφικές εκκλησίες. Παράλληλα εκθέτει ανεπανόρθωτα το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης, που για αδιευκρίνιστους λόγους «έτρεξε» να υιοθετήσει μια ακραία ευρωατλαντική ατζέντα, ξένη με τις πεποιθήσεις και τις επιθυμίες της πλειοψηφίες του ουκρανικού λαού.